część składowa

См. также в других словарях:

• część — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. częśćści; lm M. częśćści {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} element jakiejś całości, fragment czegoś dający się wydzielić lub wydzielony, jakaś ilość spośród takich samych… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• do — I przyimek łączący się z dopełniaczem 1. «w połączeniu z rzeczownikami, zwykle nieżywotnymi, tworzy przydawki o znaczeniu przeznaczenia» Beczka do wina. Filiżanka do kawy. Klucz do drzwi. Kocioł do gotowania. Przybory do pisania. Skrzynka do… …   Słownik języka polskiego

• bęben — m IV, D. bębenbna, Ms. bębenbnie; lm M. bębenbny 1. «perkusyjny instrument muzyczny, złożony z korpusu rezonansowego i jednej lub dwu membran» Warkot, łomot, dudnienie bębnów. Grać na bębnie w orkiestrze. Wybijać takt na bębnie. 2. B.=D. pot. «o… …   Słownik języka polskiego

• igielnica — ż II, DCMs. igielnicacy; lm D. igielnicanic 1. techn. «w maszynie do szycia: część składowa głowicy, w której jest umocowana igła» 2. techn. «część składowa żakardu (maszyny tkackiej), przez którą przechodzą igły sterujące» …   Słownik języka polskiego

• na- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od czasowników podstawowych» a) «wzmagający intensywność tego, co oznacza czasownik podstawowy, np. nablagować, nagadać, nałapać, naobiecywać, narwać, nasuszyć, nażąć» b) «oznaczający realizację tego,… …   Słownik języka polskiego

• oddział — m IV, D. u, Ms. oddziałale; lm M. y 1. «zespół ludzi będący częścią składową jakiejś formacji, przede wszystkim jednostki wojskowej» Oddział wojska. Oddziały rozpoznawcze. Oddział saperów, zwiadowców, spadochroniarzy. Oddział czołgów. Oddział… …   Słownik języka polskiego

• po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… …   Słownik języka polskiego

• przy- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od czasowników (niekiedy od innych wyrazów) oznaczający najczęściej» a) «osiągnięcie celu przestrzennego, bliskości, sąsiedztwa czegoś, np. przybiec, przynieść, przyciągnąć, przyprowadzić, przypłynąć»… …   Słownik języka polskiego

• komora — ż IV, CMs. komoraorze; lm D. komoramór 1. «niewielka izba, zwykle bez okien, służąca, zwłaszcza dawniej, do przechowywania odzieży, drobnych sprzętów, zapasów żywności itp.; spiżarnia» 2. «niewielka izba mieszkalna (zwłaszcza sypialnia) w domach… …   Słownik języka polskiego

• rdzeń — m I, D. rdzenia; lm M. rdzenie, D. rdzeni 1. «tkanka miękiszowa wypełniająca łodygę, korzeń (także pień drzewa) roślin dwuliściennych i nagonasiennych» Rdzeń pnia. przen. «istota czegoś, właściwa treść, podstawowy element czegoś; jądro, grunt,… …   Słownik języka polskiego

• iglica — ż II, DCMs. iglicacy; lm D. iglicaic 1. «narzędzie zbliżone kształtem i funkcją do igły, najczęściej drewniane lub metalowe, służące do ręcznego dziania siatki, sieci rybackich itp.; igła sieciarska, kleszczka» 2. «część mechanizmu zamkowego… …   Słownik języka polskiego